معلمینی که خود یاد می‌گیرند/استثنایی ترین شغل در کنار استثنایی ترین افراد+فیلم

صبح محلات_به گفته معلمین، عشق به تعلیم و تربیت باعث شده تا این حرفه به یکی از استثنایی ترین مشاغل تبدیل شود و قطعا کار با کودکان کم توان ذهنی و جسمی در مدارس استثنایی، قطعا این شغل را کمی متفاوت و استثنایی کرده است.

به گزارش خبرنگار صبح محلات، بنا بر گفته بسیاری از افراد، تعلیم و تربیت نسل آینده و برخورد با دانش آموزانی با افکار، عقیده و منش‌هایی متفاوت، شغل معلمی را به یکی از استثنایی ترین مشاغل در ایران تبدیل کرده که به گفته خود معلمین، عشق به تعلیم و تربیت باعث شده تا این حرفه به یکی از استثنایی ترین مشاغل تبدیل شود.

برای خیلی از ما آدمهایی که این روزها روزمرگی‌ها و گرفتاری‌های جور و واجور توان شنیدن و شناختن صحیح از محیط پیرامونی سخت شده است، افرادی هستند که در استثنایی ترین شغل عالم با دانش آموزانی نشست و برخواست دارند که مستثنی از همه ماهستند، مستثنی در کردار، رفتار و گفتار.

تهیه گزارش برای روز معلم پای ما را به تنها مدرسه کودکان استثنایی شهر کشاند، مدرسه‌ای متفاوت که شاید همین تفاوت‌ها باعث شده توسط بسیاری از مردم و مسئولین دیده نشود.

عشق و محبت کودکان استثنایی از صمیم قلب است

رضا صمدی، مدیر مدرسه کودکان استثنایی ایثار شهر محلات از مشکلات این مدرسه می‌گوید: معلمی فی نفسه یک شغل ارزشمند است، در واقع شغل معلمی بسیار سختی است بخصوص کار با کودکان استثنایی که ویژگی‌ها و مشکلات خاص خود را به واسطه تفاوت در روحیات دارند.

وی ادامه داد: در کنار تمامی سختی‌های کار با کودکان استثنایی و کم توان جسمی و یا ذهنی، شیرینی‌ها و لذت‌های خاصی نیز وجود دارد که شاید در مدارس عادی وجود نداشته باشد.

صمدی تصریح کرد: علاقه رکن اصلی در شغل معلمی، بخصوص  کار با کودکان استثنایی ست و احتمالا به همین دلیل است که به ندرت شاهد حضور کادر آموزشی مدارس عادی در مدارس استثنایی هستیم.

این کارشناس آموزش استثنایی، نمود یادگیری در کودکان استثنایی را بسیار شیرین دانست و بیان کرد: عشق و محبت این کودکان از صمیم قلب است و همین عشق و محبت خالص و بدون ریا باعث جذب و دلگرمی کادر آموزشی به این شغل استثنایی شده است.

وی با انتقاد از عدم شناخت و عدم کفایت اطلاعات از وضعیت چنین دانش آموزانی گفت: یکی از بزرگترین و آزار دهنده ترین مشکل این کودکان عدم شناخت و عدم قبول آنها در جامعه است و گاها این عدم شناخت و اقبال عمومی در جامعه به جایی میرسد که خود خانواده‌ها نیز داشتن چنین کودکی را کتمان می‌کنند و شاید به همین دلیل تهیه گزارش خبری از دانش آموزان و مدارس استثنایی با محدودیت‌های خاصی همراه است.

زندگی در لحظه بدون توجه به گذشته و آینده را از این کودکان آموختم

ثمین وحیدی از کادر آموزش این آموزشگاه نیز گفت: اگر کسی به این شغل و محیط علاقه مند باشد توان مقاومت و ادامه کار را دارد و به همین دلیل مراتب شاهد بودیم بسیاری از کادر آموزشی مدارس عادی با ورود به این مدرسه پس از یک سال حاضر به ادامه کار نشدند.

وی ادامه داد: این کودکان دارای شرایط خاص خود هستند و کار با چنین کودکانی صبر و استقامات بسیار زیاد را طلب می‌کند و صداقت، محبت و عاطفه این کودکان از ته دل و اذیت و آزار آنها از سر لج بازی نیست و انسان در کنار این کودکان می‌تواند عشق و محبت حقیقی را بهتر درک کند.

وحیدی، مشاهده شرایط نا بسامان خانواده چنین کودکان و دید بد مردم عادی و بعضا خانواده‌ها نسبت به این کودکان را آزار دهنده دانست و بیان کرد: آزار دهنده ترین اتفاق سال‌های تدریسم در آموزشگاه‌های استثنایی، مشاهده همین شرایط خاص و نابسامانی‌ها بوده است و گاها شاهد بودم افراد دارای جایگاه شغلی بالا و حتی وجهه بالا نیز با این کودکان رفتارهای ناشایستی دارند.

این آموزگار مدارس استثنایی ادامه داد: شاید دانش آموزان ما، دانش آموزانی نباشند که در آینده دکتر مهندس و یا در جایگاه‌های شغلی و اجتماعی بالا قرار بگیرند اما مشاهده یادگیری آنها و مشاهده بازخورد مثبت حتی بعد از سالها از طرف خانواده‌های آنها از بهترین و شیرین ترین خاطرات کار با کودکان استثنایی است.

وحیدی یادگیری زندگی در لحظه را بهترین آموزه‌اش از این دانش آموزان دانست و گفت: زندگی در لحظه‌ی چنین دانش آموزانی بهترین درسی بود که از آنها گرفتم، دانش آموزان استثنایی عموما در لحظه زندگی می‌کنند، نه به گذشته و نه به اتفاقات پیش رو هیچ اهمیت نمی‌دهند و صرفا در لحظه و با توجه به بازخوردی که از شما می‌گیرند زندگی می‌کنند و این شیرین ترین درس از چنین دانش آموزانی ست.

سختی کار با دانش آموزانی که خود نیز به نوعی از طرف خانواده‌های خود ترد شده و یا مورد بی مهری قرار گرفته‌اند نقطه وابستگی را فراهم می‌کند که برای بسیاری از افرادی که چنین شرایطی را درک کرده‌اند، ترک این شغل را سخت و دشوار و کسب رضایت خداوند را قوه محرک ادامه کار کرده است.

شاید بهترین راه برای کمک به چنین دانش آموزانی تنها درک بهتر توانایی‌ها و شخصیت آنها باشد.

مشاهده فیلم

انتهای پیام/ی